تقدیم به روح ملکوتی شهید بزرگوار
پروانه بودیم شمعی داشتیم
هر صبح و شب پاس حرمتش میداشتیم
که روشنی بخش روزمان بود ناگاه شمعمان خاموش شد
واز خاموشیش قلبمان گریست واز داغ فقدانش پر وبالمان سوخت
وتنها تسکین خاطر پریشانمان آرزوی همجواریش با چهارده نور پاک ولایت است
که جز این از فضل خدایش امید نداریم
از آن وقتی که تو رفتی بهار دل پژمرد
کنون تمام وجودم خزان ویران است
به احترام تو غم را زدل نخواهم راند
که غم نشانه ی دلبستگی به خوبان است
روحت شاد ویادت گرامی باد...